Kardeş kıskançlığı ile başa çıkmanın yolları

Güzel kızımın kıskançlığı yoktur derdim hep. Ta ki Kuzenim Eda'nın bebeğini görmeye gittiğimiz güne kadar. Maşallah çok güzel bir bebeği oldu. Ziyarete gittiğimizde, ben bebeği kucağıma alıp bebek ile konuşmaya başladım. " Güzel bebeğim, maşallah sana, dünyamıza hoş geldin, severim seni mis kokulum" gibi cümleler kurarak bebeği severken, çocuk odasından sessiz bir ağlama sesi duyduk. Odaya gittiğimizde güzel kızım bir köşeye oturmuş hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. O anda şok oldum. Kızım ne oldu dediğimde verdiği cevap beni daha da çok şaşırttı.

" Ama anne sen bana hiç bebeğim demiyorsunnnnnn :))" O an anladım ki kızım kardeşi olsa kıskançlık yaşayacaktı. Benim sevgimi paylaşmak istemiyordu. Oysa sık sık Emel teyzesine ve Tansu eniştesine "Bana bebek yapın, ben bebek istiyorum, onu seveceğim, siz yapın bana verin ben bakacağım" derdi. O günden sonra artık kızımı ''koca bebeğim'' diyerek seviyorum:)

İkinci deneyimimi ise çocuk parkına gittiğimizde yaşadım. Salıncakta kızımı sallarken, yandaki salıncağa binmeye çalışan bir kız çocuğunu, kıza yardım eden yok diye kucağıma aldım ve salıncağa oturttum. Ve bir kızımı, bir de o yabancı kızı sallamaya başladım. Birden Defne'nin sesi duyuldu.

D: ''Annneeeeeeee.............''

B: ''Efendim kızım...''

D: ''Sen benim annemsin o kızın değil'' demesin mi?

Yani dedimmmmm....

D: "Onu sallamamalısın"

B: "Kızım onu sallayacak hiç kimse yok, ona yardım ediyorum"

D: Ben sallamanı istemiyorum, parktaki başka biri onu sallayabilir. Sen benim annemsin, onun değil, onu sallama" dedi.

İşte böyle. Zaten ikinci çocuk düşünmüyorum ama bu yaşananlar beni düşündürmedi değil. Arkadaşlarımdan duyduğum eve ikinci çocuk gelince yaşananları her anne ve babanın yaşayacağını, bunun doğal ve sağlıklı bir süreç olarak kabul edilmesi gerektiğini daha iyi kavradım. "Benim çocuğum kıskanmaz" diye bir cümle asla kurmamalıyız.

-Öncelikle kıskançlığı anne ve babanın tavırları körükler veya söndürür. Anne ve baba eve yeni bir bebek geldikten sonra evde ki çocuğun hala bir çocuk olduğunu unutmamalıdır.
- Her şeyinin annesi olduğunu düşünen, evin prensi veya prensesi olan bir çocuk için, en sevdiği insanın kucağında bir bebek görmesi nasıl bir duygu. Bütün ilginin yeni gelen de olduğu bir evde yaşamak. Empati yapıp düşünmek gerek. Objektif bakabilecek olursak dayanılacak bir durum değil aslında :) Sevgiyi ve ilgiyi kaybetme korkusu.
- Kardeş eve gelmeden önce ''Kardeşin gelecek, onunla oyunlar oynayacaksın, onu çok seveceksin" demek 12 yaşına kadar soyut düşünemeyen bir çocuk için boş sözlerdir. Bu sözlerinizi anlamasını beklemeyin. O duyguları ile hareket ediyor unutmayın.

- Eve yeni bir bebeğin gelmiş olması çocuğunuzu abla veya abi yapmaz. "Sen büyüdün artık" en tehlikeli kelime bence. Onun hala bir çocuk olduğunu unutmamalısınız. Abla veya abi olmak onun tercihi değildi. Sık sık bunu hatırlamalısınız.

- Büyük kardeşin, küçüğü korumak, bakmak, size yardımcı olmak gibi görevleri yoktur. "Artık sen bir abisin" veya "Ablasın". Kardeşinle ilgilen, bana şunu getir, bunu götür gibi görevler vermeyin. Bu davranış ikinci çocuk eve geldikten sonra arkadaşlarımda gördüğüm en yaygın davranış şekli. Anneler bu görevler sizin görevleriniz. Büyük çocuğunuzun değil. İkinci bebeği siz kendiniz için yaptınız. Büyük çocuğunuza güvenerek bebek yapmadığınızı sık sık hatırlayın.

- Büyük çocuğunuzun eve bebek gelmeden önce düzenli yaptığı faaliyetler aynen devam ettirilmelidir.

- Kıskançlık nedeniyle yapacağı davranışlardan dolayı çocuğunuza kızmayın, ayıplamayın. Onu anlamaya çalışın ve daha çok sevgi ve ilgi gösterin. Onunla konuşun. "Kardeşin geldiği için huzursuzsun galiba değil mi?" gibi onun hislerini dile getirin ve sohbet edin. Aksi halde çocuk duygularını içine atacaktır ve içine kapanacaktır veya tam tersi olacaktır :(( Çocuğunuz kardeşini sevinç içinde kabul etmek zorunda değil.
- Kardeşin eve gelmesinin ona olan sevginizi azaltmadığını, onun sizin için özel olduğunu yeni gelenin ihtiyaçları olduğunu, sizin yardımınıza ihtiyacı olduğunu beden dilinizle ve sözlerinizle ifade edin. Ve büyük çocuğunuzun rahatlamasını sağlayın.

- Eşyalarını paylaşmasını istemeyin. Odası, oyuncakları, kıyafetleri, kitapları, onun özelidir. Paylaşmak istememesine saygı duyun.

-Siz bebekle ilgilendiğinizde büyük çocuğunuzla eşinizin oyunlar oynamasını, parka gitmelerini sağlamalısınız.

- Kardeş kıskançlığı çocuğunuzun gelişimin normal bir belirtisidir. 6-12 ay sonra her şey normale dönecektir. Zaman ve anne ile babanın doğru tavırları en iyi çözümdür. Eğer çocuğunuz kardeşi geldikten sonra bebek gibi davranmaya başlamışsa, biberon kullanmak veya emzik emmek istiyorsa, daha da hırçınlaşmış veya içine kapanmışsa, geceleri alını ıslatmaya başlamışsa, kardeşini istemediğini söylüyorsa bunlar normaldir ama uzun süreli devam eden kardeş kıskançlığı kişilik bozukluklarına sebep olabilir. Bu durumda geç kalmadan uzman bir doktordan yardım almanızı tavsiye ederim.

Çok beğendiğim Prof.Dr.Sabiha Paktuna Keskin'in bu kısa videosunu da seyretmenizi tavsiye ederim.
#3YAS10AYLIK