Ben de bunu görünce,
"Defne, bu yaptığın hareketi hiç beğenmedim. Makasın ve çöplerin yeri burası değil değil mi? Makas ile çalışma yapmak için, biraz daha büyümen gerektiğini düşünüyorum. Makası doğru kullanmayı öğrenince, makas ile çalışmalar yapabilirsin" dedim.
Dedim ama her şeye kolay kolay ağlamayan kızım "anne ben büyüyünce burada olmayacağım ki" deyip başladı ağlamaya.
"Aaaaa! Kızım nerede olacakmışsın, sen bakiyim" dedim.
"Anne ben büyüyünce, anne olacağım. O zaman da burada olmayacağım. Ayrılmak zorundayım buradan" dedi.
Nasıl yani! diye düşünürken şaşkınlığımı gizleyemedim.
Hemen yanına eğildim ve kocaman sarıldım güzel kızıma. Defne, konuşmasına devam ederken ağlaması daha da şiddetleniyordu.
"Anne, ben büyüdüğümde, anne olacağım. Babam dede, sen de anneanne olacaksın. Ben burada olmayacağım ki" diye tekrarladı.
Kızıma daha da sıkı sarılıp,
"Güzel kızım, sen anne olunca, ben de, baban da, senin evine geliriz. Sadece ev değiştirmiş oluruz. Biz seni hiç bırakmayacağız, hiç ayrılmayacağız. Bebeğine de ben bakarım, sana yardım ederim, olur mu? " dedim.
Defne, "ben büyümek istemiyorum anne, sizden ayrılmak istemiyorum" diye devam etti.
Ya... Bir makas konusu, nasıl buralara gelebildi diye şaşkınlık içinde kaldım. Güzel kızımı sakinleştirmek, bayağı zamanımı aldı.
Ve bir kez daha anladım ki, çocuklarımız her söylediğimizi daha derin algılıyor ve içselleştiriyorlar. O nedenle her söylediğimize daha dikkat etmeliyiz.
Güzel kızım Defne ile geçen kış, okul dönüşü sohbet ederken, sınıfında ki Alper ile evleneceğini söylemişti:)
Ben de "kızım neden evlenmek istiyorsun Alper ile" demiştim.
Defne de "anne ben Alper'i çok seviyorum" demişti.
"Kızım seviyorsan, evlenmek zorunda değilsin, arkadaşın da olabilir" demiştim.
"Hayır ben Alper ile evleneceğim" diye tutturmuştu :))
"İyi o zaman evlen ama evlenince bizimle oturamazsın, bizden ayrı yaşamak zorundasın" demiştim.
"Siz de gelirsiniz ben evlendiğimde" dediğinde ise
"Bak ben evlendim ve babanla birlikte yaşıyorum, annemle değil" demiştim.
Söylemiştim ama sonra söylediğime çok pişman olmuştum.
Çünkü Defne buna çok üzülmüş ve ara ara anne ben sizi bırakmayacağım, ben evlenmeyeceğim demeye başlamıştı.
İşte dün yaşananlar da bu konuşmanın izlerinin daha geçmediğinin bir kanıtıydı.
Çocuklarımız ile konuştuklarımıza dikkat edelim.
Bize basit gibi görünen her cümle çocuklarımızın dünyasında sonra telafisi olmayan izler bırakabiliyor.
canım beniiiim, Ne kadarda içlenmiş güzeller güzeli... Kıyamam ben fotoğrafına baktıkça içim eridi inan.. Benim kızımda sınıfta bir arkadaşı ne dediyse çok uzun bir süre ben evlemiycem anne , evlenmek istemiyorum dedi durdu. İlk zamanlar pek önemsemedim sonra bunu sürekli tekrarlar oldu, en sonunda kızım hayırdır dedim nerden çıktı bu evlenmiycem mevzusu?
YanıtlaSil"Sınıftaki arkadaşım Kerem bana ben seninle evlenicem gidicez buralardan dedi" dedi.
Arkadaşı öyle diyince bizimkide hemen öyle olacak bizden ayrılacak hissine kapılmış meğer... Ah kuzum dedim olurmu öyle şey daha çoooook uzun zaman var önünde...:) Bizim bıdıklar erken kapılmış bu korkuya anlaşılan:)