Zülfü Livaneli ile Son Ada

Martıların sesi insan sesine ne kadar benziyor. Sanki bir bebek ağlaması, bağırması gibi. Terasımda oturdum, sahurun gelmesini beklerken martılar çığlık çığlığa. Martılar çığlık çığlığayken ilk önce Zülfü Livaneli'nin Son Ada'sı gelir aklıma, bir de deprem. Deprem olduğunda da kuşlar bağrışırmış diye aklımın derinliklerinde kalmış. Ondan olsa gerek.

Zülfü Livaneli'nin Son Ada kitabını hala okumamış olanınız varsa mutlaka okumanızı öneririm. Bir gecede okuduğum harika bir kitaptı. Okuduğum günden beri de martılar sayesinde her gün hatırlıyorum.
2008 yılında yayınlandı kitap. 2009 yılında da Orhan Kemal Roman Armağanı ödülünü aldı.
Tatile falan çıkacaksanız mutlaka valizinize koyun. Pişman olmazsınız.