Defne'den incilere devam

Kızımın okulunda Alper ve Eren adında arkadaşları var. İkisini de çok seviyor. Geçenlerde okul çıkışı yürürken sohbet etmeye başladık.
"Anne!!!"
"Efendim kızım"
"Ben Eren ile evlenmekten vazgeçtim"
"Yani..."
"Alper ile evlenmeye karar verdim"
"Neden evlenmek istiyorsun kızım"
"Çünkü Alper'i çok seviyorum"


"Çok sevdiğin birisi ile evlenmek zorunda değilsin güzel kızım. Sevdiğin insanlar, senin arkadaşın olabilirler.
Mesela benim x arkadaşım var. Ben onu çok seviyorum. Ama o benim sadece arkadaşım. Evlenmek zorunda değilim."
"Ama anneeee! Ben evlenmek istiyorum".
"Evlenince ne olacak peki?"
"Ben gelin Alper'de prensim olacak :)))"
Birkaç saniye düşünme zamanı ayırdım kendime, konuşmaya nasıl devam etmeliyim diye :((((
İşte buldum kızımı can evinden vuracaktım. Başladım konuşmaya.
"Kızım evlenenler başka evde otururlar, anne ve babalarıyla oturmazlar biliyor musun? Evlenince benimle aynı evde yaşamayacaksın" Bu cümleyi farklı şekillerde iki kez tekrarladım.
Biraz ağır gibi görünüyor değil mi? Ama o an aklıma gelen buydu : )
 "Aaaaa anne, büyüyünce zaten başka evde yaşanır, sen unutuyor musun? Bana hep bunu söylüyorsun" dedi.
Evettt dedi ve ben konuyu değiştirmem gerektiğini anladım. Yoksa bu cimcimeye laf yetiştirmeme imkan yok. 
#3 yas10aylık

2 yorum:

  1. Hikaye çok tanıdık geldi.:) benim kız da evlenme merakında.Birkaç konuşmadan sonra gelinlik giymek için evlenmek istediğini öğrendim. Şimdi teyzesinin düğününde gelinlik giydireceğiz:) Ama gene evlilik meselesinden vazgeçeceğini sanmıyorum. Bu dönemdeki kız çocuklarının hayali bu herhalde.:)( öğretmenine danıştığımda o da kızının aynı şeyleri istediğini söyledi)

    YanıtlaSil
  2. Merhaba, blogumda odul mimin var, beklerim.

    YanıtlaSil

Düşüncelerinizi paylaştığınız için teşekkür ederim :)

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
back to top