Defne, ana okulunda iken sürekli Alper ile evleneceğim hayalleri ile başımızı şişirirdi. O kadar iyi arkadaştılar yani.
"Kızım evlenmek zorunda değilsiniz ki, çok iyi arkadaş da olabilirsiniz" sözlerim bir kulağından girip bir kulağından çıkardı. İllaki; birini seviyorsan, evleneceksin pekiştirmesini ne zaman beynine kaydettiyse artık.
Sabrımın taştığı bir gün, "eğer Alper ile evlenirsen; annen ve babadan ayrılmak zorundasın, ben babanla evlendim ve annemin evinde kalmıyorum artık. Kendi evimizde yaşıyoruz!" sözüm biraz işe yaramış gibi görünse de, her şeye çözüm bulmaya bayılan Defne, "Anne ben Alper'le konuşurum. Sizde bizim evde yaşarsınız" demişti.
Gelinlik merakı, işte tam da bu dönem başlamıştı. Evde kendi gelinliğinin modelini, duvağının kaç metre olacağını resimler çizerek belirlemişti bile. Dikkatinizi çekerim; cimcimenin yaşı bu konuşmaları yaparken daha üç!!
"Kusura bakma kızım, ben senin evinde yaşayamam, eğer Alper ile evlenmeyi kafana koyduysan bizi unut" demiştimde, bizden ayrılmayı içine sindiremediğinden, sözlerim biraz işe yaramıştı.
(Amaninn!... Kıza bak, bu yaşta böyle şeyler olur muymuş sözlerinizi duyuyorum. Çocuğunuz ile iletişim halinde ve sürekli konuşuyorsanız daha neler duyup, şaşıracaksınız, uyarması benden. Büyük konuşmayın derim:)))
Bu tarz konuşmaları, çocuğunuz sizinle yapmıyorsa ya çocuğunuzla çok konuşmuyorsunuz yada çocuğunuz size anlatmaya çekiniyordur bence.
Şimdi bu Alper bey, ilk okulda Defne'ye pas vermemiş. Başka sınıflarda olmalarının etkisi de var ama teneffüslerde bile Defne ile oynamıyormuş.
Okul başladığından beri tüm dertlerimiz bitmiş gibi, Defne her okul dönüşü Alper'in kendisi ile oynamadığını, ittiğin, kaçtığını anlatır olmuştu.
Dersler, okula alışma süreci gibi daha önemli konuları bırakıp, Alper'i konuşur olduk her gün.
Teyzesi, babası ,eniştesi, arkadaşlarım uzun uzun konuştular Defne ile ama ağlama noktasına geldiği için çaresiz kaldık, bu dünyada her şeyden önemli meselemize!
Tüm tavsiyelerimiz, önerilerimiz Defne'nin hazır cevaplığı ile çöp oluyordu.
En sonunda hayatımızın en önemli meselesinin! üzerinde daha fazla durmamaya, kendi haline bırakmaya karar verdim.
Defne'ye de " evde bir daha Alper ismini duymak istemediğimi" söyledim.
Geçen gün Defne eve çok mutlu bir şekilde geldi. "Anne biliyor musun bugün Alper benimle teneffüste oynadı" dedi.
"Peki nasıl oldu bu Defne!" dediğimde de patır patır anlatmaya başladı.
Efenim Defne hanım, eline bir ataş almış.
Teneffüste Alperin yanına gitmiş. Kolundan tutarak "bak benimle oynamazsan bu ataşı sana batırırım ve canın acır, bence benimle oynamalısın" demiş. (Bu davranışı onayladığımı falan sanmayın ama böyle yapmış!)
Zavallı Alper de mecburen Defne ile teneffüste oynamış:(((
Defneye bu davranışının çok yanlış olduğunu ve arkadaşlarımızı tehdit ederek arkadaşımız olmalarını istemenin yanlışlığını anlatmaya çalışırken, "ama anne ben arkadaşımı tehdit etmedim, dikkatini çekerim" dedi.
"Alper'e yaptığın ne o zaman" dememe kalmadan "anneciğim Alper benim arkadaşım değildi ki, arkadaşım olsun diye yaptım, yani ben arkadaşlarımı tehdit etmiyorum" dedi....
"Kızım hiç kimsenin, başka birini, ister arkadaşı olsun, ister olmasın, tehdit etmesi doğru bir davranış değil" diyerek konuyu kapattım.
Artık dünyanın en önemli sorunu olan Alper sorununu! çözmüş bulunuyoruz. Hadi hayırlısı ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Düşüncelerinizi paylaştığınız için teşekkür ederim :)